Algemeen geformuleerde machtiging volstaat voor hoger beroep proceskosten WOZ

Een woningbezitter maakt bezwaar tegen de WOZ-beschikking en de aanslag onroerendezaakbelasting voor het jaar 2020. De inspecteur verklaart het bezwaar ongegrond. In beroep bij de rechtbank krijgt de woningbezitter geen gelijk over de WOZ-waarde, maar de rechtbank kent wél een proceskostenvergoeding toe vanwege schending van de toezendplicht uit art. 40 lid 2 Wet WOZ. Zowel de woningbezitter (vertegenwoordigd door een gemachtigde op basis van no-cure-no-pay) als de inspecteur gaan in hoger beroep bij het gerechtshof ’s-Hertogenbosch. De discussie spitst zich toe op de vraag of de machtiging van de gemachtigde toereikend is en of er procesbelang is, nu het alleen nog gaat om de proceskostenvergoeding.

Algemeen geformuleerde machtiging Het hof oordeelt dat een algemeen geformuleerde machtiging, die ziet op alle lokale belastingzaken, voldoende is om ook hoger beroep in te stellen over nevenbeslissingen zoals de proceskostenvergoeding. Het hof verwijst naar recente rechtspraak van de Hoge Raad en stelt dat het ontbreken van een specifiek op hoger beroep gerichte machtiging géén beletsel vormt. Ook is er procesbelang, zelfs als de gemachtigde op basis van no-cure-no-pay werkt en de woningbezitter zelf geen direct financieel voordeel heeft. Het enkele feit dat de vergoeding aan de gemachtigde toekomt, doet daar niet aan af.

Proceskostenvergoeding en wegingsfactor De rechtbank heeft terecht een proceskostenvergoeding toegekend wegens schending van de toezendplicht. Het hof bevestigt dat de inspecteur de gevraagde stukken (KOUDV- en liggingsfactoren) had moeten toezenden. Voor de hoogte van de vergoeding geldt dat het hof uitgaat van een gemiddelde wegingsfactor (1) en een hogere waarde per punt, conform recente jurisprudentie van de Hoge Raad. De inspecteur moet daarom een hogere proceskostenvergoeding betalen dan de rechtbank eerder had toegekend.

Bron: hof Den Bosch 09-04-25 (gepubl. 02-07-25).