Onderzoekers van het CPB hebben becijferd dat een verkorting van de loondoorbetalingsperiode bij ziekte van twee jaar naar één jaar leidt tot extra werkgeverslasten en een verslechtering van de overheidsfinanciën.
Een verkorting van de loondoorbetalingsperiode leidt volgens de onderzoekers enerzijds wel tot een kostenafname voor werkgevers, zij hoeven namelijk het tweede ziektejaar niet door te betalen, maar daar tegenover staat een lastenverzwaring doordat extra WIA-instroom vervolgens langdurig in de arbeidsongeschiktheidsuitkering blijft. De verwachting is dat hierdoor op langere termijn de WIA-premies daardoor structureel meer zullen toenemen dan de afname van de loondoorbetalingsuitgaven. Dit leidt tot extra structurele kosten die het CPB raamt op € 0,8 miljard. De overheidsuitgaven zullen ook toenemen (€ 0,1 miljard) door meer gebruik van andere onderdelen van sociale zekerheid.
Voor (kleine) werkgevers betekent het verkorten van de loondoorbetalingsperiode dus gemiddeld hogere kosten, maar hun risico op langdurig ziekteverzuim en administratieve en organisatorische lasten die samenhangen met de re-integratie van zieke werknemers, verminderen.
Voor werknemers betekent het verkorten van de loondoorbetaling dat een groter deel een WIA-uitkering krijgt. Voor sommige werknemers leidt het echter tot een vermindering van de inkomensbescherming. Dit geldt met name voor werknemers die minder dan 35% arbeidsongeschiktheid zijn: zij ontvangen maximaal één in plaats van twee jaar loondoorbetaling. Zieke werknemers die wel worden toegelaten tot de WIA ontvangen een jaar korter een loongerelateerd inkomen. Verder treedt een verlies van werkgelegenheid op van ongeveer 0,3% omdat extra WIA-instroom een afname betekent van het aantal personen dat beschikbaar is voor de arbeidsmarkt.
Bron: CPB 26-04-2015